Eu, o malo?
Hai
uns aniños, nun día de verán de calor abafante, estaba eu famento deitado nas
entrañas do bosque .Nun desesperado acto por comer e acadar a miña
supervivencia, dunha forma sixilosa e silandeira dirixinme a unha rapariga moi
fermosa vestida de vermello. Esta levaba unha cestiña na man esquerda, e eu
pregunteille a onde ía. Non sei moi ben por que, a neniña asustouse e fuxiu. A min chegoume un cheirume desa
cesta, cheiraba ben, a torta de maza.
Despois, perseguina polo medio do bosque e cando por fin a alcancei de novo, díxome
que a torta era para a súa avoa que non se atopaba ben. Entón eu deixeille un
pouco de espazo pero seguina observando de lonxe. Cando vin que chegaba á casa
da avoa e esta lle abría a porta e non a recibía con especial agarimo,
decateime grazas ao meu instinto de depredador feroz de que algo non ía ben,
entón decidín seguir asexando, para iso busquei unha forma de entrar na casa. Divisei
unha ventá entreaberta no primeiro piso, subín ao tellado do forno e observei
uns malos tratos por parte da avoa, nese momento irrompín na casa e salvei a
rapariga.
Instantaneamente, a malvada avoa deulle a orde de arremeter
contra min a un par de cazadores que
pasaban por alí. Marchei co cu quente pero sentíndome un heroe.
Ningún comentario:
Publicar un comentario